ΑΡΧΑΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΣ

Η Κόρινθος, η λαμπερή εμπορική πόλη, η θαλασσοκράτειρα των αρχαίων χρόνων, οφείλει την ακμή της στη γεωγραφική της θέση, στο σταυροδρόμι χερσαίων και θαλάσσιων δρόμων. Θεμελίωσε την οικονομία της στην εκμετάλλευση των 2 θαλασσών (Αιγαίο και Ιόνιο Πέλαγος) και στις σχέσεις της με τα εμπορικά κέντρα της Ανατολής και της Δύσης.

Στο λιμάνι του Λεχαίου, που ήταν και πολεμικός ναύσταθμος, πρωτοκατασκευάστηκε τον 7^ο αιώνα π.Χ. από τον Αμεινοκλή η τριήρης, το θαυμαστό πολεμικό πλοίο που έδωσε την υπεροχή της ναυσιπλοΐας στους Έλληνες και κυριάρχησε στη Μεσόγειο για 1000 περίπου χρόνια.

Η πλούσια Κόρινθος ήταν από τις πρώτες ελληνικές πόλεις που εποίκησαν την Κάτω Ιταλία και τη νότια Γαλλία και μετέφεραν στις περιοχές αυτές όλα τα στοιχεία που καθορίζουν τον ελληνικό πολιτισμό όπως οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι αισθητικές αντιλήψεις και γενικότερα ο τρόπος ζωής (δίδαξαν την καλλιέργεια της ελιάς και του αμπελιού).

ΑΚΡΟΚΟΡΙΝΘΟΣ

Η ΑΚΡΌΠΟΛΗ ΤΗΣ Αρχαίας Κορίνθου οχυρώθηκε τον 7^ο αιώνα π.Χ. και γνώρισε την κατοχή των Ρωμαίων, Φράγκων, Ιπποτών της Μάλτας, Βενετών και Τούρκων λόγω της στρατηγικής της θέσης.

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΛΕΧΑΙΟΥ

Το βόρειο λιμάνι της Αρχαίας Κορίνθου, το Λέχαιο, ήταν σε ακμή στην Κόρινθο των προκλασσικών χρόνων, γιατί βρισκόταν σε στενότερη επαφή με τις αποικίες της Δύσης και ήταν εξαιρετικά ασφαλές εξαιτίας σημαντικών τεχνικών έργων.

ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΩΝ ΚΕΧΡΕΩΝ

Το λιμάνι των Κεχρεών, στον κόλπο του Σαρωνικού, ήταν ο συνδετικός κρίκος της Αρχαίας Κορίνθου με τα νησιά του Αιγαίου και τους λαούς της Ανατολής.

Ο ΔΙΟΛΚΟΣ

Ο λιθόστρωτος δρόμος, ο “δίολκος” που είχαν κατασκευάσει οι Κορίνθιοι για να “διέλκουν” τα πλοία από τον Κορινθιακό στο Σαρωνικό κόλπο και αντίστροφα, δεν ακολουθούσε ευθεία γραμμή και γι’ αυτό το μήκος του ξεπερνούσε τα 6 Km που είναι το μήκος του Ισθμού. Κομμάτια του δρόμου αυτού με εμφανείς τις αρχαίες αμαξοτροχιές, στις οποίες κινούνταν, το τροχοφόρο όχημα που μετέφερε τα πλοία, ανασκάφηκαν κοντά στις 2 όχθες του καναλιού.

Η ΔΙΩΡΥΓΑ

(6Km μήκος, 23m πλάτος)

Οι ναυτικοί κατά την αρχαιότητα προτιμούσαν να διασχίζουν τον Δίολκο αποφεύγοντας τον περίπλου της Πελοποννήσου λόγω κακών καιρικών συνθηκών στις περιοχές των νοτίων ακρωτηρίων της. Η λύση αυτή όμως δεν ήταν οικονομική, αλλά κυρίως δεν ήταν πρακτική, γιατί έπρεπε να ξεφορτώνουν το φορτίο του καραβιού για να διευκολύνουν το πέρασμά του. Η ανάγκη διάνοιξης της διώρυγας είναι προφανής. Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρων εγκαινιάζει τις εργασίες (67 π.Χ.) μ’ ένα χρυσό φτυάρι . Σ’ αυτή τη προσπάθεια χρησιμοποιήθηκαν 6.000 σκλάβοι χωρίς να ολοκληρωθεί η διάνοιξη. Το 1882 οι Γάλλοι ξαναρχίζουν τις εργασίες και τα εγκαίνια της διώρυγας, το 1883, είναι πλέον γεγονός.

ΑΡΧΑΙΑ ΝΕΜΕΑ

Είναι ένας από τους 4 ιερούς χώρους της Αρχαίας Ελλάδας. Στη Νεμέα, αφιερωμένη στο Δία, τελούνταν τα Νέμεα, το καλοκαίρι κάθε 2 χρόνια. Τα πρώτα ίχνη ζωής στη περιοχή εντοπίζονται στη προϊστορία. Η πόλη μάς είναι επίσης γνωστή από τους άθλους του Ηρακλή, με πιο σημαντικό μνημείο το ναό του Δία (4^ος αιώνας π.Χ.)

ΣΤΥΜΦΑΛΙΑ ΛΙΜΝΗ

Η περιοχή της Στυμφαλίας, με τις κρυστάλλινες πηγές, τα λιβάδια, τα πυκνόφυτα βουνά και τα φαράγγια, όπου ζούσαν όλων των ειδών τα αγρίμια, ήταν σύμφωνα με τη μυθολογία, το βασίλειο της θεάς Άρτεμης. Σε σπηλιά της Ζήρειας γεννήθηκε ο φτεροπόδαρος Ερμής και εκεί υπήρχε ναός προς τιμή του. Εκεί επίσης λατρευόταν ο Παν, θεός προστάτης των βοσκών. Η λίμνη ήταν γνωστή στους αρχαίους χρόνους από τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, που κατοικούσαν στα δάση γύρω από τη λίμνη και έκαναν επιθέσεις στους ανθρώπους και ζημιές στις καλλιέργειές τους, καθώς και από τον άθλο του Ηρακλή, ο οποίος κατάφερε να τις διώξει από τη λίμνη. Την ίδια εποχή ιδρύεται η πόλη της Στυμφάλου στο μέσον του οροπεδίου, στις όχθες της σημερινής λίμνης, από το Στύμφαλο, γιο του Ελάτου και αδερφό του Κυλλήνα.

Οι Στυμφάλιοι ήταν γενναίοι στρατιώτες και πολέμησαν στο Τρωϊκό Πόλεμο, στους Περσικούς Πολέμους και στο Πελοποννησιακό πόλεμο. Στις όχθες της λίμνης σώζονται μισοβυθισμένα στα νερά, τα ερείπια της αρχαίας πόλης. Στη περιοχή υψώνονται σήμερα τα ερείπια καθολικής Μονής Κιστερκιανού Τάγματος της Φραγκοκρατίας (1233 μ.Χ.) που χτίσθηκε με υλικά από τα ερείπια αρχαίων κτισμάτων. Σώζονται επίσης κρήνες, τα νερά των οποίων κατέβαιναν ως τη πόλη της Κορίνθου, και ένα μεγαλειώδες αρδευτικό έργο κτισμένο το 138 π.Χ., την εποχή του αυτοκράτορα Αδριανού.

Μοναστήρι Αγ.Γεωργίου

Φενεού – Φράγμα Δόξα

Υψ.1100μ

Βρισκόμαστε σε υψόμετρο 1100μ, στο σύνορο δύο Δήμων: της Στυμφαλίας και του Φενεού. Δύο από τα μεγαλύτερα βουνά της Πελοποννήσου, η Ζήρεια και τα Αροάνια στέκονται το ένα απέναντι από το άλλο και δημιουργούν το οροπέδιο του Φενεού. Η λίμνη που υπήρχε μέχρι και τον προηγούμενο αιώνα είχε, λένε οι ιστορικοί, υπόγειους διαδρόμους. Ο μύθος λέει ότι η θεά Δήμητρα από εδώ κατέβηκε στον Άδη αναζητώντας την κόρη της Περσεφόνη. Η σημερινή λίμνη που βλέπουμε με το Παλιομονάστηρο είναι τεχνητή.

Το πρώτο μοναστήρι ήταν το σημερινό ΄΄Παλιομονάστηρο΄΄, βυζαντινού ρυθμού, που χτίστηκε τον 14ο αιώνα κι εγκαταλείφθηκε αργότερα τον 17ο, όταν η λίμνη Φενεού κατέκλυσε ολόκληρο τον κάμπο.

Το σημερινό μοναστήρι, τριώροφο, κτίστηκε το 1693, αλλά ανακαινίσθηκε από τα θεμέλια το 1754, λόγω πυρκαγιάς. Ο ναός είναι στη μέση της αυλής, τύπου βασιλικής με τρούλο. Χωρίζεται σε 3 μέρη: το Νάρθηκα, τον Κυρίως Ναό και το Ιερό. Είναι ολόκληρος εικονογραφημένος με τοιχογραφίες που έγιναν μεταξύ 1762-68. Εικονίζουν αγίους, την Παναγία και την ζωή της, τη ζωή του Χριστού από την μικρή ηλικία του και παραστάσεις από το μαρτύριό του.

Στη δυτική πλευρά του ναού, πίσω από το νάρθηκα, υπάρχει το Κρυφό Σχολειό. (εκεί όπου οι ιερείς δίδασκαν τα ελληνικά γράμματα σε παιδιά κρυφά από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας).